عشق چه واژه غریبی
غربت چشمانی که نظاره گر رفتنت هستند
چشمانی که تحمل ماندن و رفتنت را ندارد
ادغام احساسات
ادغام دو روح در فضا
ادغام من با تو
من و تویی که دیگر معنا ندارد
ثانیه ها صبر کنید ٫ احساسم را کجا می برید ؟
دوباره از کنارم دور شد
اما رد احساسش هنوز باقی است
باقی مانده چشمانم را جمع می کنم
به فضای خالی از او پناه می برم
از او می نویسم ٬
شاید هیچ وقت قلم دست گرفتنم را نبیند
شاید هیچ وقت احساسم را نخواند
ولی من از او می نویسم
از زیباییه لبخندش ٬
از چشمانش ٬
از نگاهش ٬
از عسل بودنش
خداوندا چه گویم
از کدام لحظه بگویم
ثانیه ها را بگو بایستند
بگو تیک تاک قلب مرا بشنوند
بگو جلوتر نروند
بگو فرشتگان چهراش را در رحمت تو حک کنند
بگو من را نظاره کنند
من را عاشقتر کنند
عشق به تو آرامش را به من یاد داد.
پس این آرامشی که از او میگیرم چیست ؟
آغوشش را که باز میکند
گویی درب بهشت برایم باز شده
می بویمش و از دنیا جدا
می روم روی ابرها
در خلع گم می شوم
وقتی می رود انگار گم کرده ایی دارم
گم گشته ایی که راه کنعان نمی داند
کشتی طوفان زده ایی که راهی به خشکی ندارد
تو میدانی که من چه می گویم
تو احساسم را هدایت می کنی
عاشقی ٬ حسیست که من دارم ؟
یا دوست داشتن زیاد است
دوست داشتنی که عقل و منطق ندارد
عقل و منطق نداند
فقط پرواز می خواهد
پرپر میزند ٬ مینویسد ٬ می خواند
می خواهد که برود
کجا نمی داند
